Wanneer is iets mooi?

Een muziekstuk bijvoorbeeld is mooi als er een bepaalde bezieling te beluisteren valt. Een beweging van "binnen" en "buiten".
Een muziekstuk is niet mooi als je bij het beluisteren alleen geconfronteerd wordt met een grote mate van "kunnen" en technische vaardigheid. Technische vaardigheid kan nooit echt de aanleiding zijn tot ontroering. De ontroering is het bewijs van de innerlijke aanraking. In de muziek, in de schilderkunst en in alle andere kunsten.
Ook in de kunst van het leven komt het aan op de bezieling. De beweging van "binnen" naar "buiten". Mensen zijn mooi als in hun wezen en in hun doen en laten iets spreekt van een innerlijke kracht. Kijken, spreken, zingen, bewegen, het heeft allemaal met techniek te maken, oefening, behendigheid. Maar als er van binnen uit geen bezieling is, dan is het kijken leeg, het spreken onbewogen, het zingen kleurloos en de beweging mist geladenheid. De mens is niet mooi.
Alleen als de ziel het wil.
Zij roept een schoonheid op die nooit veroudert.
Er is een volkje eeuwigheid in het spel....

(uit: "De danstent in de wei" van Toon Hermans)